જનરલ નોલેજ- ભારતીય પ્રાદેશિક નૃત્યો

Folk Dances of India   

1.	Tamasha and Dahi Handi	Maharashtra
2.	Garba and Ras Lila	Gujarat
3.	Chhow and Maya Shavari	Orissa
4.	Jhumar and Kathputli	Rajasthan
5.	Lota Dance	Madhya Pradesh
6.	Dussehra Dance	Himachal Pradesh
7.	Gidda and Bhangra	Punjab
8.	Ras Lila,Nautanki,Ahir and Thali	Uttar Pradesh
9.	Spear Dance	Nagaland
10.	Keli Gopal and Bihu	Assam
11.	Kirthand and Kathi	Bengal

12.

Chhow,Maghe and Durga Dance

Bihar

Read More

ભારતની લેબોરેટરીઓ

Indian National Leboratories  

01	Central Drug Research Institute	Lucknow (U.P)
02	Central Fuel Research Institute	Jealgora (Bihar)
03	Central Gas and Ceramic Research Institute	Jadhavpur (West Bengal)
04	Central Mining Research Station	Dhanbad (Bihar)
05	National Environment Engineering Institute	Nagpur (Maharashtra)
06	Indian Institute of Petroleum	Dehra Dun (U.P)
07	National Aeronautical Laboratory	Bangalore (Karnataka)
08	National Botanical Gardens	Lucknow (U.P.)
09	National Chemical Laboratory	Pune (Maharashtra)
10	National Institute of Occanography	Panaji (Goa)
11	National Metallurgical Laboratory	Jamshedpur (Bihar)
12	Structural Engineering Research Centre	Roorkee (U.P.)
13	National PhysicalLaboratory	New Delhi

Read More

ભારતના કૌશિક બાસુ વિશ્વ બેંકના મુખ્ય અર્થશાસ્ત્રી બન્યા

KAUSHIK BASU NEW WORLD BANK CHIEF ECONOMIST

હાલ સુધી કેંન્દ્રીય નાણા મંત્રાલયના મુખ્ય આર્થિક સલાહકાર રહેલ કૌશિકબાસુ એક ઓક્ટોંબરથી વિશ્વ બેંકમાં પ્રધાન અર્થશાસ્ત્રી અને વરિષ્ઠ ઉપાધ્યક્ષની ભૂમિકા નિભાવશે. બસુનિ નિયુક્તિની જાહેરાત બુધવારે વિસ્વ બેંક સમૂહના અદ્યક્ષ જીમ યોંગ કિમે કરી હતી. આ સાથે તેમણે કહ્યું કે બસુ વિકાસશીલ દેશોનો અનુભવ પણ સાથે લાવશે. 

નાણા મંત્રાલયના કાર્યકાળ સમયે બસુ કોરનેલ વિશ્વ વિદ્યાલયના આંતરરાષ્ટ્રીય અધ્યયન વિભાગમાં અર્થશાસ્ત્રના પ્રોફેસર પદે હતા. તે કોરનેલના અર્થશાસ્ત્ર વિભાગના અદ્યક્ષ અને કોરનેલના સેંટર ફોર એનાલિટીક ઈકોનોમિક્સના નિર્દેશક અને તુલનાત્મક આર્થિક વિકાસના પ્રમુખ પણ રહ્યા છે. બસુ લંડન સ્કૂલ ઓફ ઈકોનોમિક્સમાંથી પીએચડી છે. તેમણે 1992માં દિલ્હી સ્કૂલ ઓફ ઈકોનોમિક્સમાં સેંટર ફોર ડેવલપમેન્ટ ઈકોનોમિક્સની સ્થાપના કરી હતી.

List of World Bank Chief Economists
● Hollis B. Chenery — 1972–1982
● Anne Osborn Krueger — 1982–1986
● Stanley Fischer — 1988–1990
● Lawrence Summers — 1991–1993
● Michael Bruno — 1993–1996
● Joseph E. Stiglitz - 1997–2000
● Nicholas Stern - 2000–2003
● François Bourguignon — 2003–2007
● Justin Yifu Lin — June 2008– June 2012
● Martin Ravallion — June 2012- (Acting Chief Economist)

Read More

10000 general knowledge questions and answers

જનરલ નોલેજના 10,000 પ્રશ્નો-આજે સ્પર્ધાના સમય આપણી પાસે જેટલુ જ્ઞાન હશે તેટલી સફળતા આપણી નજીક આવશે......   

ઉપર ક્લિક કરો

Read More

જાદુગરીનો બાદશાહ-કે.લાલ

જનરલ નોલેજ-જાદુગર કે.લાલ   

કે. લાલ ભારત દેશનાં એક મહાન જાદુગર છે, જેઓ ગુજરાતી હોવાને નાતે ગુજરાતનું ગૌરવ સમાન છે. તેઓનો જન્મ ૧૭ જાન્યુઆરી, ૧૯૨૪ના રોજ થયો હતો. તેમણે તેમની કારકિર્દીની શરૂઆત સૌરાષ્ટ્રવિસ્તારના જુનાગઢ પાસેના વંથલી ગામે ૧૬ વર્ષની કિશોરવયે સૌ પ્રથમ જાદુનો ખેલ કરીને કરી હતી.

કે. લાલનું મૂળ નામ કાંતિલાલ વોરા છે, તેઓનો જન્મ બગસરા ગામમાં થયો હતો. તેમના દાદા નગરશેઠ હોવાને નાતે કલાના પુજારીઓ તેમને આંગણે હર હંમેશ ઉતારા નાંખતા. ૩૦ના દાયકામાં તેમાનાં કુટુંબ સાથે તેઓ કલકત્તા સ્થાયી થયા, જ્યાં તેમના પિતાએ કાપડનો વ્યવસાય શરૂ કર્યો હતો. બંગાળ કે જે ભારતમાં જાદુનું પાટનગર ગણાય છે, તેનું પાટનગર કલકત્તા બાળ કે.લાલને જાદુ શીખવાનો માર્ગ મોકળો કરી આપવા તેમાના જીવનમાં આવ્યું જ્યાં તેમની મુલાકાત તે સમયનાં મહાન જાદુગર ગણપતી ચક્રવર્તી સાથે થઈ, અને તેઓએ કાંતિલાલને પોતાના શિષ્ય તરિકે સ્વિકાર્યા.

 1947 માં કલકત્તામાં જાદુગરોના અધિવેશનમાં ફક્ત 22 વર્ષની ઉમ્મરે કે લાલે કહ્યું હતું કે      ”તમેગુજરાતી વિશે મહેણાં મારો છો, પણ લખી રાખજો કે, એક ગુજરાતી જે ક્ષેત્રમાં પગ મૂકે છે તેમાં સર્વોપરી બને છે. અને તે વાત હું સાબિત કરીને બતાવીશ.”

નામ

કાંતિલાલ ગિરધરલાલ વોરા

ઉપનામ

કે. લાલ

જન્મ

1925; બગસરા – અમરેલી જિ.

કુટુમ્બ

દાદા – બગસરા ગામના નગરશેઠ; પિતા – ગિરધરલાલ ; પત્ની – પુષ્પા ; પુત્ર – હસમુખ ( જુનીયર કે. લાલ )

વ્યવસાય

જાદુગર

જીવન ઝરમર

મદારીઓ અને નાના જાદુગરો પર પહેલેથી પ્રેમ; તેમની પાસેથી જાદુના નાના પ્રયોગો બાળપણમાં શીખ્યા; 1931 – કાકાને ઘેર કલકત્તા વસવાટ; બંગાળના જાણીતા જાદુગર ગણપતિ ચક્રવર્તી તેમના ગુરૂ; 1939- વિશ્વ યુધ્ધ ફાટી નીકળતાં બગસરા પાછા; 1940- વંથળી એક જાનમાં જતાં અડધો કલાક જાદુનો પ્રયોગ કર્યો, લોકોને ગમ્યો પણ કુટુંબ અને સમાજમાં ‘ કાંતિયો સ્મશાનમાં જઇ કાળો જાદુ શીખી લાવ્યો છે’ તેવી નામોશી મળી; 1943- કલકત્તા પાછા સ્થળાંતર; ગીતાકુમાર નામના જાદુગર પાસેથી જાદુના શો કરવાનું શીખ્યા; 1947- શ્યામબજાર , કલકત્તામાં જાદુગરોના અધિવશનમાં અપમાન થતાં ઉપરના શબ્દો ઉચ્ચાર્યા અને જીવન જાદુને સમર્પિત; 1951- રોક્સી થીયેટર , કલકત્તામાં 200 જાદુગરોને આમંત્રણ આપી, અડધા કલાકના જાદુના શોનો રિવાજ છોડી ત્રણ કલાકનો પૂર્ણ ભારતીય પહેરવેશ સાથે અને અવનવી લાઇટીંગ અને સાઉન્ડ સીસ્ટમ સાથે પ્રયોગ કર્યો ; જાદુના શોનું ભારતીયકરણ કરનાર પહેલા જાદુગર; અત્યારે જાદુમાં કોમ્પ્યુટર વાપરવાની કળા પણ હસ્તગત ; 60 વર્ષમાં 18,000 થી વધુ જાદુના શો કર્યા છે; જાદુ વિદ્યાના 10,000 થી વધુ પુસ્તકોનું અંગત પુસ્તકાલય; 45 માણસોના સ્ટાફ સાથે દિવસના 18 કલાક કામ કરેલ છે; ગુજરાતી સહિત્યકાર ‘જયભિખ્ખુ ‘ – પ્રેરણા ગુરૂ

સન્માન

જાપાન સરકારનો સર્વોચ્ચ ગણાતો ‘સાકી’ ખિતાબ ; જુદા જુદા દેશના 250 થી વધુ એવોર્ડ મળ્યા છે; 1968 – અમેરીકામાં ’ઇ ન્ટરનેશનલ બ્યુરો ઓફ મેજીશીયન્સ’ તરફથી દુનિયાના સૌથી મહાન અને ઝડપી જાદુગર તરીકેનો એવોર્ડ

Read More

National Symbols of India

The National Calendar of India

The National Calendar based on the Saka Era with Chaitra as its first month and a normal year of 365 days was adopted from 22 March 1957 along with the Gregorian calendar for the following official purposes:
(i) Gazette of India,
(ii) news broadcast by All India Radio,
(iii) calendars issued by the Government of India and
(iv) Government communications addressed to the members of the public.
Dates of the national calendar have a permanent correspondence with dates of the Gregorian calendar : 1 Chaitra falling on 22 March normally and on 21 March in leap year.

Read More

National Symbols of India

The National Sport of India

Hockey is the National Game of India. Unmatched excellence and incomparable virtuosity brought India a string of Olympic gold medals. The brilliant Indians brought a touch of black magic to their play and the ball juggling feats of the Indians were a sheer delight. The Golden Era of hockey in India was the period from 1928 - 1956 when India won 6 consecutive gold medals in the Olympics.

Read More

National Symbols of India

The National Tree of India

The Banyan (Bargad) is the National tree of India - called the Indian fig tree( Ficus bengalensis) grow over a large area. The roots then give rise to more trunks and branches. Because of this characteristic & longevity, the Banyan tree is considered immortal & sacred and is an integral part of the myths and legends in India. Even today, the banyan tree is the focal point of village life and the village council meetings under the shade of this huge shade-giving tree.

Read More

National Symbols of India

The National Bird of India

The Peacock, Pavo cristatus (Linnaeus), is the national bird of India. It is a symbol of grace, joy, beauty and love. Peacock is a large and majestic bird. Peacock is a colorful, swan-sized bird with a fan-shaped crest of feathers on its head, a white patch under the eye and a long-slender neck.

The male of the species is more colorful than the female with a glistening blue breast and neck and a spectacular bronze-green tail of around 200 elongated feathers. The female is brownish, slightly smaller than the male and lacks the tail. Peacock occupies a respectable position in Indian culture and is protected not only by religious sentiments but also by parliamentary statute. It is fully protected under the Indian Wildlife (Protection) Act, 1972.

The significance of peacock is attached to cultures of India, Far East, Ancient Persia, Greek and Christian. In Hinduism, the image of the god of thunder, rains and war, Indra, was depicted in the form of a peacock. In south India, peacock is considered as a 'vahana' or vehilce of lord Muruga. The figure of peacock is painted in various Islamic religious buildings. In Christianity, the peacock was also known as the symbol of the 'Resurrection'.

In India people believe that whenever the cock spread its tails in an ornamental fashion, it indicates that rain is imminent. In a way it is partly true. At the sight of dark clouds the bird outspreads its tail and starts dancing in rhythmic fashion.

Found wild in India (and also domesticated in villages) they live in jungle lands near water. They were once bred for food but now hunting of peacocks is banned in India. The peahen has no plumage. These birds do not sound as beautiful as they look they have a harsh call.

Read More

National Symbols of India

The National Song of India

"'Vandē Mātaram" is the national song of India. The song was composed by Bankim Chandra Chatterjee in a highly Sanskritized form of the Bengali language. The song first appeared in his book ''Anandamatha'', published in 1882 amid fears of a ban by British Raj, though the song itself was actually written six years prior in 1876.Though a major aspirant for being thenational anthem of India, Vande Mataram was eventually overtaken by Jana Gana Mana, which was ultimately chosen.

वन्दे मातरं वन्दे मातरम्
सुजलां सुफलां मलयज शीतलाम्
शश्य श्यामलां मातरं वन्दे मातरम्.
सुब्रज्योत्स्ना पुलकित यामिनीम्
पुल्ल कुसुमित द्रुमदल शोभिनीम्
सुहासिनीं सुमधुर भाषिनीम्
सुखदां वरदां मातरं वन्दे मातरम्.

vandE mAtaraM vandE mAtaram
sujalAM suphalAM malayaja shItalAm
shashya shyAmalAM mAtaraM vandE mAtaram.h
subrajyOtsnA pulakita yAminIm
pulla kusumita drumadala shObhinIm
suhAsinIM sumadhura bhAShinIm
sukhadAM varadAM mAtaraM vandE mAtaram.h

The English translation of the stanza rendered by Sri Aurobindo in prose' is:

 

I bow to thee, Mother,
richly-watered, richly-fruited,
cool with the winds of the south,
dark with the crops of the harvests,
The Mother!
Her nights rejoicing in the glory of the moonlight,
her lands clothed beautifully with her trees in flowering bloom,
Sweet of laughter, sweet of speech,
The Mother, giver of boons, giver of bliss.

Read More

National Symbols of India

The National Flag of India

The Indian flag  was designed as a symbol of freedom. The flag is a horizontal tricolor in equal proportion of deep saffron on the top, white in the middle and dark green at the bottom. Therefore it is also called as "Tiranga" (or "Tricolor"). The ratio of the width to the length of the flag is two is to three. In the centre of the white band, there is a wheel in navy blue to indicate the Dharma Chakra, the wheel of law in the Sarnath Lion Capital. Its diameter approximates the width of the white band and it has 24 spokes.

Meaning behind the Colors of the Indian Flag

The Saffron Color :The saffron stands for courage, sacrifice and the spirit of renunciation.
The White Color : The white stands, for purity and truth.
The Green Color : The green stands, for faith and fertility.

The Chakra:
The spoked Ashoka Chakra in the center of the flag replaced the Gandhian spinning wheel to add historical "depth" and separate the national flag from that of the Indian National Congress. This Dharma Chakra depicted the "wheel of the law" in the Sarnath Lion Capital made by the 3rd-century BC Mauryan Emperor Ashoka. The chakra intends to show that there is life in movement and death in stagnation.

Birth of the Indian Flag
The design of the National Flag of India was adopted by India's constituent assembly on 22nd July, 1947. It's use and display are regulated by a code.

Flag Code:
On 26th January 2002, the flag code was changed. After 52 years, the citizens of India are free to fly the Indian flag over their homes, offices and factories on any day. Now Indians can proudly display the national flag any where and any time.
There are some rules and regulations upon how to fly the flag, based on the 26 January 2002 legislation. To know the new Flag code of India visit

Read More

National Symbols of India

The National Flower of India

Lotus (Nelumbo nucifera) is the National Flower of India. It is a sacred flower and occupies a unique position in the art and mythology of ancient India and has been an auspicious symbol of Indian culture since time immemorial. The Lotus or water lily is an aquatic plant of Nymphaea with broad floating leaves and bright fragrant flowers that grow only in shallow waters. The leaves and flowers float and have long stems that contain air spaces. The big attractive flowers have many petals overlapping in a symmetrical pattern. Lotuses, prized for their serene beauty, are delightful to behold as their blossoms open on the surface of a pond.

Read More

National Symbols of India

The National Fruit of India

The Mango (Known as "Aam" in Hindi) is the national fruit of India. The fruit Mango is one of the most widely cultivated fruits of the tropical world. This juicy, delicious fruit is a rich source of Vitamins A, C and D. There are over 100 varieties of mangos in India, in a in different sizes, shapes and colors. It is a fleshy fruit, eaten ripe or used green for pickles etc. Mangoes, have been cultivated in India from time immemorial.

The poet Kalidasa sang its praises. Alexander savoured its taste, as did the Chinese pilgrim Hieun Tsang. Akbar plant 100,000 mango trees in Darbhanga, known as Lakhi Bagh.

Read More

National Symbols of India

The National Animal of India

The Tiger (Panthera Tigris, Linnaeus) is the national animal of India. Tiger is also called the lord of Jungles. The national animal of India, is a rich-colored well-striped animal with a short coat. As the national animal of India, tiger symbolizes India's wildlife wealth. The combination of grace, strength, agility and enormous power has earned the tiger great respect and high esteem.

Out of the eight races of the species known, the Indian race, the Royal Bengal Tiger is found throughout the country (except the north-western region) and also in the neighboring countries like Nepal, Bhutan and Bangladesh. Tigers are now getting extinct. The Government of India, under its "Project Tiger" program, started a massive effort to preserve the tiger population in 1973. Today, the tiger advances as a symbol of India's conservation of itself and its wildlife heritage. Since the launch of "Project Tiger", the tiger population has shown a gradual increase. So far, 23 tiger reserves have been established in the country under this project.

Read More

National Symbols of India

The National Emblem of India  

The State Emblem of India is in adaptation from the Sarnath Lion, capital of Ashoka the Emperor as preserved in the Sarnath Museum. The government adopted the emblem on 26th January, 1950, the day when India became republic.
In the original Sarnath capital, there are four lions, standing back to back, mounted on an abacus with a frieze carrying sculptures in high relief of an elephant, a galloping horse, a bull and a lion separated by intervening wheels over a bell-shaped lotus. Carved out of a single block of polished sandstone, the capital is crowned by the Wheel of the Law (Dharma Chakra). In the state emblem adopted by the government of India, only three Lions are visible, the fourth being hidden from view. The wheel appears in relief in the center of the abacus with a bull on the right and a horse on the left. The bell-shaped lotus has been omitted. The words Satyameva Jayate from Mundaka Upanishad, meaning Truth Alone Triumphs, are inscribed below the abacus in Devanagari script.
The emblem forms a part of the official letterhead of the Government of India, and appears on all Indian currency as well. It also sometimes functions as the national emblem of India in many places and appears prominently on the diplomatic and national Passport of the Republic of India.

Read More

National Symbols of India

The National Anthem of India 

The Indian National anthem, originally composed  in Bengali by Rabindranath Tagore, was adopted in its Hindi version by the Constituent Assembly as the National Anthem of India on 24 January 1950. It was first sung on 27 December 1911 at the Calcutta session of the Indian National Congress. The complete song consists of five stanzas. Playing time of full version of the National Anthem is  approximately 52 seconds. The lyrics were rendered into English by Rabindranath Tagore himself.

जन गण मन अधिनायक जय हे
भारत भाग्यविधाता
पंजाब सिन्धु गुजरात मराठा
द्राविड़ उत्कल बंगा
विन्ध्य हिमाचल यमुना गंगा
उच्छल जलधि तरंगा
तव शुभ नामे जागे
तव शुभ आशीष मागे
गाहे तव जयगाथा

जन गण मंगलदायक जय हे
भारत भाग्यविधाता
जय हे, जय हे, जय हे
जय जय जय जय हे!

Jana gana mana adhi naayaka jaya hai!
Bhaarat bhaagya vidhaata
Punjab Sindh Gujarat Maraatha,
Dravid Utkala Bangaa.
Vindhya Himachala Yamuna Ganga,
Uchhala jaladhi taranga.
Tava shubh naame jaage,
Tava shubh aashish maage,
Gahe tava jaya-gaatha.

Jana-gana-mangaladayaka jaya hai!
Bharat bhagya vidhata.
Jaya hai! Jaya hai! Jaya hai!
Jaya Jaya Jaya Jaya hai!

English Translation

"Thou art the ruler of the minds of all people, dispenser of India's destiny. The name rouses the hearts of Punjab, Sind, Gujarat and Maratha, of the Dravid and Orissa and Bengal; It echoes in the hills of the Vindhyas and Himalayas, mingles in the music of the Yamuna and Ganga and is chanted by the waves of the Indian Sea. They pray for thy blessings and sing thy praise. The salvation of all people is in thy hand, thou dispenser of India's destiny. Victory, victory, victory to thee."

Facts About National Anthem

The song Jana-gana-mana, composed originally in Bengali by Rabindranath Tagore, was adopted in its Hindi version by the Constituent Assembly as the National Anthem of India on 24 January 1950.

A formal rendition of the national anthem takes fifty two seconds.

Read More

WORLD COUNTRIES AND PARLIMENTS NAME

COUNTRIES AND PARLIMENTS 

Country Name	Parliament Name
Afghanistan	Shora
Australia	Parliament
Bangladesh	Jatia Parliament
Bhutan	Tasongadu
Canada	Parliament
China	National People Congress
Denmark	Folketing
Egypt	People's Assembly
France	Parlement
Germany	Bundestag
Great Britain	Parliament
Hungary	Országgyűlés
Iceland	Althing
India	Sansad
Iran	Majilis
Ireland	Oireachtas
Israel	The Knesset
Italy	Parlamento Italiano
Japan	Diet
Kuwait	Majlis-al-Umma
Lativa	Saeima
Malaysia	Majilis
Maldives	Majilis
Magnolia	Khural
Nepal	Rashtriya Panchayat
Netherlands	States General (Staten-Generaal)
Norway	Storting
Oman	Majlis
Pakistan	Majlis-e-Shoora
Poland	Scym
Russia	Duma
Spain	Crotes
Sweden	Riksdag
South Africa	Parliament
Switzerland	Federal Assembly
Taiwan	Yuan
Turkey	Grand National Assembly
USA	Congress
Uzbekistan	Oliy Majlis

Read More

ભારતના શહેરો અને તેની સમૃદ્ધિ

જનરલ નોલેજ-ભારતના શહેરોની શાન 

અજમેર (રાજસ્‍થાન) : ખ્‍વાજા મોહયુદ્દીનની દરગાહ (અજમેર શરીફ)

અમદાવાદ (ગુજરાત) : ઐતિહાસિક શહેર, ગાંધી આશ્રમ, કોચરબ આશ્રમ, સીદી સૈયદની જાળી, ઝૂલતા ‍મિનારા

અમરનાથ (જમ્‍મુ અને કાશ્‍મીર) : પહેલગામ નજીકનું હિન્‍દુઓનું પવિત્ર યાત્રાધામ, બરફનું શિવલિંગ

અમૃતસર (પંજાબ) : શીખોનું યાત્રાધામ, સુર્વણમંદિર, જલિયાંવાલા બાગ

અલીગઢ (ઉત્તર પ્રદેશ) : અલીગઢ મુસ્લિમ યુનિવર્સિટી, તાળાં, ચપ્‍પુ, કાતર બનાવવાનો ઉદ્યોગ

અલંગ (ગુજરાત) : જહાજ ભાંગવાનો ઉદ્યોગ

અલાહાબાદ (ઉત્તર પ્રદેશ) : પંડિત નહેરુનું જન્‍મસ્‍થળ ‘આનંદભવન’, ત્રિવેણી સંગમ – અહીં કુંભ મેળો ભરાય છે.

અયોધ્‍યા (ઉત્તર પ્રદેશ) : શ્રીરામ જન્‍મભૂમિ સ્‍થળ, સાત મોક્ષદાયિની નગરીઓમાંની એક

અવાડી (તમિલનાડુ) : ટૅન્‍ક બનાવવાનું કારખાનું

અડચાર (તમિલનાડુ) : થિયૉસૉફિકલ સોસાયટીનું મુખ્‍ય મથક

અજંતા (મહારાષ્‍ટ્ર) : ઔરંગાબાદ પાસે આવેલા આ સ્‍થળે શૈવ અને બૌદ્ઘ ગુફાઓ છે

અંકલેશ્ર્વર (ગુજરાત) : ખનીજ તેલનું ક્ષેત્ર

આબુ (રાજસ્‍થાન) : રાજસ્‍થાનમાં આવેલું અરાવલી ગિરિમાળાનું સુપ્રસિદ્ઘ ગિરિમથક, દેલવાડાનાં દેરાં અને વસિષ્‍ઠ આશ્રમ પ્રસિદ્ઘ છે.

ઓમકારેશ્ર્વર (મધ્‍ય પ્રદેશ) : નર્મદા કિનારે આવેલું બાર જયોતિર્લિગોમાંનુ એક

કંડલા (ગુજરાત) : મહત્‍વપૂર્ણ બંદર, મુકત વ્‍યાપાર ક્ષેત્ર

આગરા (ઉત્તર પ્રદેશ) : તાજમહેલ, અકબરનો મકબરો

આણંદ (ગુજરાત) : અમૂલ ડેરી, ડેરી ઉદ્યોગનું વડું મથક (NDDB) અહીં છે

આસનસોલ (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : કોલસાની ખાણો

પોર્ટ બ્‍લેર (અંદમાન અને નિકોબાર) : રમણીય દરિયા કિનારો

ઇલોરા (મહારાષ્‍ટ્ર) : શિલ્‍પસ્‍થાપત્‍ય માટે જગમશહુર વિશાળ ગુફાઓ

ઉજ્જૈન (મધ્‍ય પ્રદેશ) : પ્રાચીન વિદ્યાધામ અને વીરવિક્રમની રાજધાની, મહાકાલેશ્ર્વરનું મંદિર, બાર જયોતિર્લિગોમાંનું એક, મહાકવિ કાલિદાસની જન્‍મભૂમિ, સાત મોક્ષદાયિની નગરીઓમાંની એક

ઉદયપુર (રાજસ્‍થાન) : સરોવરોના શહેર તરીકે વિખ્‍યાત, પિછોલા લેક, રાજસ્‍થાનનું વૅનિસ

ઔરંગાબાદ (મહારાષ્‍ટ્ર) : નજીકમાં દોલતાબાદનો પ્રાચીન કિલ્‍લો, ઔરંગાઝેબની કબર, ‘બીબી કા મકબરા’ અને પવનચક્કી જોવાલાયક છે.

કોલકતા (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : શણ ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર, ધાતુની ટંકશાળ, હાવડાબ્રિજ, વિકટોરીયા મેમોરિયલ, બેલુર મઠ, બોટોનિકલ ગાર્ડન અને મ્‍યુઝિયમ જોવાલાયક છે.

કાનપુર (ઉત્તર પ્રદેશ) : ઉત્તર પ્રદેશનું સૌથી મોટું શહેર, ચામડાં, ગરમ કાપડ, સુતરાઉ કાપડ અને ખાંડ ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર

કન્‍યાકુમારી (તમિલનાડુ) : ત્રણ મહાસાગરોનું સંગમસ્‍થાન, ‘વર્જિન ગૉડેસ’ કુમારી દેવીનું મંદિર, ‘વિવેકાનંદ રૉક’ સ્‍મારક

કુલ્‍લુ-મનાલી (હિમાચલ પ્રદેશ) : રમણીય ખીણપ્રદેશ, કુદરતી સૌંદર્યધામ અને ગિરિમથક

કોયલી (ગુજરાત) : તેલ રિફાઇનરી અને અન્‍ય પેટ્રોકેમિકલ્‍સ ઉદ્યોગ માટેનું કેન્‍દ્ર

કોચી (કેરલ) : પશ્ર્ચિમ કિનારાનું બંદર, વહાણ બાંધવાનો ઉદ્યોગ, રિફાઇનરી

કોડઇકેનાલ (તમિલનાડુ) : ગિરિમથક, આધુનિક વેધશાળા

કોણાર્ક (ઓરિસ્‍સા) : પ્રસિદ્ઘ સૂર્યમંદિર, કામ શિલ્‍પો માટે જાણીતું

કોળાર (કર્ણાટક) : સોનાની ખાણ

ખડકવાસલા (મહારાષ્‍ટ્ર) : નૅશનલ ડિફેન્‍સ એકેડમી

ખજુરાહો (મધ્‍ય પ્રદેશ) : ઉત્‍કૃષ્‍ટ કામ શિલ્‍પવાળાં ૨૨ મંદિરો

ગયા (બિહાર) : હિન્‍દુ યાત્રાધામ, ‘પિતૃશ્રાદ્ઘ’ માટે જાણીતું

ગ્‍વાલિયર (મધ્‍ય પ્રદેશ) : ઝાંસીની રાણીની સમાધિ, ઐતિહાસીક કિલ્‍લો, રાજમહેલ, સંગીત સમ્રાટ તાનસેનની જન્‍મભૂમિ

ગિરનાર (ગુજરાત) : અશોકનો શિલાલેખ

ગુવાહાટી (અસમ) : નૂનમતી રિફાઇનરી, કામાખ્‍યાદેવીનું પ્રખ્‍યાત મંદિર

ગોમટેશ્ર્વર (કર્ણાટક) : પથ્‍થરમાંથી કોતરેલી બાહુબલીની ભવ્‍ય મૂર્તિ

ગાંધીનગર (ગુજરાત) : સુપ્રસિદ્ઘ અક્ષરધામ મંદિર

ચંડિગઢ (પંજાબ, હરિયાણા) : બન્‍ને રાજયોની સંયુકત રાજધાની, રૉક ગાર્ડન

ચિત્તરંજન (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : રેલવે એન્જિન બનાવવાનું કારખાનું

ચેરાપુંજી (મેધાલય) : ખાસી- જૈંતિયાની ટેકરીઓમાં આવેલું વિશ્ર્વના સૌથી વધુ વરસાદ માટે વિખ્‍યાત

ચિતૌડગઢ (રાજસ્‍થાન) : રાણા કુંભાનો વિજયસ્‍તંભ, પજ્ઞ્મિનીનો મહેલ, મીરાંબાઇનું મંદિર, કીર્તિ સ્‍તંભ

પુરી (ઓરિસ્‍સા) : મોટું યાત્રાધામ, ભારતની પ્રસિદ્ઘ જગન્‍નાથની રથયાત્રા, જગન્‍નાથજીનું ભવ્‍ય મંદિર

જબલપુર (મધ્‍ય પ્રદેશ) : બીડી ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર, આરસપહાણ માટે પ્રખ્‍યાત, નર્મદા પરનાં ‘ધુઆધાંર’ અને ‘ભેડાધાટ’ દર્શનીય સ્‍થળો

જમશેદપુર (ઝારખંડ) : તાતાનું પોલાદનું જંગી કારખાનું

જયપુર (રાજસ્‍થાન) : પિન્‍ક સીટી તરીકે જાણીતું, હવામહલ, જંતર-મંતર, અંબર મહેલ વગેરે દર્શનીય સ્‍થળો

જેસલમેર (રાજસ્‍થાન) : સોનેરી નગરી, ઐતિહાસિક કિલ્‍લો, હવેલી અને ઝરૂખાઓ

ઝરિયા (ઝારખંડ) : કોલસાની ખાણોનું મુખ્‍ય કેન્‍દ્ર

ઝાંસી (ઉત્તર પ્રદેશ) : રાણી લક્ષ્‍મીબાઇનું સ્‍મારક

તિરુપતિ (આંધ્ર પ્રદેશ) : તિરુમલાઇ પર્વત પર વ્‍યંકટેશ્ર્વરનું જગપ્રસિદ્ઘ મંદિર

તિરુચ્ચિરાપલ્‍લી (તમિલનાડુ) : પ્રાચીન મંદિર

તંજાવૂર (તમિલનાડુ) : બૃહદેશ્ર્વરનું જગપ્રસિદ્ઘ મંદિર

તિરુવનંતપુર (કેરલ) : પજ્ઞ્મનાભનું મંદિર

દયાલબાગ (ઉત્તર પ્રદેશ) : રાધાસ્‍વામી પંથકનું કેન્‍દ્ર

દેહરાદૂન (ઉત્તરાખંડ) : જંગલ સંશોધન કેન્‍દ્ર, લશ્‍કરી કૉલેજ, તેલ અને કુદરતી વાયુ પંચનું મુખ્‍ય મથક

દિલ્‍લી : લાલ કિલ્‍લો, જામા મસ્જિદ, ઇન્ડિયા ગેટ, વિજયઘાટ, રાજઘાટ, કુતુબમિનાર, બિરલા મંદિર, રાષ્‍ટ્રપતિ ભવન, સ્‍વામિનારાયણ મંદિર વગેરે દર્શનીય સ્‍થળો

દિગ્‍બોઇ (અસમ) : ખનીજ તેલક્ષેત્ર અને રિફાઇનરી

ધનબાદ (ઝારખંડ) : કોલસાની ખાણોનું કેન્‍દ્ર

નાગપુર (મહારાષ્‍ટ્ર) : મહારાષ્‍ટ્ર રાજયનું બીજા નંબરનું મહત્‍વનું વ્‍યાપારી કેન્‍દ્ર, સંતરા માટે વિખ્‍યાત

નાશિક (મહારાષ્‍ટ્ર) : ગોદાવરી તટે હિન્‍દુઓનું યાત્રાધામ, પશ્ર્ચિમનું કાશી, ચલણી નોટોનું સરકારી પ્રિન્‍ટીંગ પ્રેસ

નાલંદા (બિહાર) : પ્રાચીન નાલંદા વિદ્યાપીઠ

પટના (બિહાર) : પ્રાચીન સમયનું પાટલીપુત્ર, જરીકામ માટે પ્રખ્‍યાત

પાટણ (ગુજરાત) : રાણકીવાવ, સહસ્‍ત્રલિંગ તળાવ, પટોળાં અને માટીકામ માટે પ્રખ્‍યાત

પાલિતાણા (ગુજરાત) : શેત્રુંજય ડુંગર ઉપરનાં ભવ્‍ય જૈન દેરાસરો

પુણે (મહારાષ્‍ટ્ર) : પેશ્ર્વાઓની રાજધાની, બગીચાઓનું શહેર, પુણે યુનિવર્સિટી

પેરામ્‍બુર (તમિલનાડુ) : રેલવેના ડબ્‍બા બનાવવાનું ભારત સરકારનું કારખાનું

પુડુચેરી (પુડુચેરી) : અરવિંદ આશ્રમ

પોરબંદર (ગુજરાત) : મહાત્‍મા ગાંધીની જન્‍મભૂમિ, ગાંધી સ્‍મૃતિમંદિર

ફતેહપુર-સિક્રી (ઉત્તર પ્રદેશ) : બુલંદ દરવાજા, રાણી જોધાબાઇનો મહેલ

બિજાપુર (કર્ણાટક) : ગોળગુંબજ સ્‍થાપત્‍યનો ઉત્તમ નમૂનો

ભુવનેશ્ર્વર (ઓરિસ્‍સા) : લિંગરાજ મંદિર

મથુરા (ઉત્તર પ્રદેશ) : શ્રીકૃષ્‍ણની જન્‍મભૂમિ, દ્વારકાધીશનું મંદિર, ઑઇલ રિફાઇનરી, સાત મોક્ષદાયિની નગરીઓમાંની એક

ચેન્‍નઇ (તમિલનાડુ) : મરીના બીચ, સ્‍નેક પાર્ક, મ્‍યુઝિયમથી શોભતું પાટનગર, દ્રવિડ સંસ્‍કૃતિનું કેન્‍દ્ર

મદુરાઇ (તમિલનાડુ) : પ્રખ્‍યાત મીનાક્ષી મંદિર, હાથવણાટની સિલ્‍કની સાડીઓ માટે પ્રખ્‍યાત

મુંબઇ (મહારાષ્‍ટ્ર) : ગેટ વે ઑફ ઇન્ડિયા, ઍલિફન્‍ટા ગુફાઓ, નૅશનલ પાર્ક, હૅગિંગ ગાર્ડનથી શોભતું ભારતનું પ્રથમ નંબરનું ઔદ્યોગીક શહેર

મૈસૂર (કર્ણાટક) : ઐતિહાસીક શહેર, રાજમહેલ અને આકર્ષક વૃંદાવન ગાર્ડન

વારાણસી (ઉત્તર પ્રદેશ) : કાશી વિશ્ર્વનાથનું શિવમંદિર, બનારસ હિન્‍દુ યુનિવર્સિટી, હિન્‍દુઓનું પવિત્ર યાત્રાધામ

બેંગાલૂરુ (કર્ણાટક) : રેશમ તથા વિમાન ઉદ્યોગ માટે પ્રખ્‍યાત, હિન્‍દુસ્‍તાન મશીન ટુલ્‍સ ફૅકટરી

રાંચી (ઝારખંડ) : મિલિટરી કૅમ્‍પ, હેવી એન્જિનિંયરીંગનું કારખાનું

રામેશ્ર્વરમ્ (તમિલનાડુ) : જ્યોતિર્લિગ મંદિર, હિન્‍દુઓનું યાત્રાધામ

લોથલ (ગુજરાત) : મોહેં-જો-દડોની સંસ્‍કૃતિના અવશેષ અહીંથી મળ્યા.

શિર્ડી (મહારાષ્‍ટ્ર) : શ્રી સાંઇબાબાનું સુપ્રસિદ્ઘ મંદિર

શ્રાવસ્‍તી (ઉત્તર પ્રદેશ) : બૌદ્ઘોનું યાત્રાધામ

શ્રીનગર (જમ્‍મુ અને કાશ્‍મીર) : નિશાત બાગ, દલ સરોવર, શાલીમાર ગાર્ડન, ચશ્‍મેશાહી, સોનમર્ગ, ગુલમર્ગ, વુલર સરોવર જેવાં રમણીય સ્‍થળો, પૃથ્‍વી પરનું સ્‍વર્ગ

શ્રી હરિકોટા (આંધ્ર પ્રદેશ) : ભારતીય ઉપગ્રહ અને રૉકેટ છોડવાનું મથક

સાંચી (મધ્‍ય પ્રદેશ) : બૌદ્ઘ સ્‍તૂપ

હૈદરાબાદ (આંધ્ર પ્રદેશ) : ચાર મિનાર, સાલારજંગ

હળેબિડુ (કર્ણાટક) : શિવમંદિર

હરદ્વાર (ઉત્તરાખંડ) : ઇશ્ર્વરનું પ્રવેશદ્વાર, હિન્‍દુઓનું યાત્રાધામ, લક્ષ્‍મણ ઝુલા, સાત મોક્ષદાયિની નગરીઓમાંની એક

અંબાલા (હરિયાણા) : વૈજ્ઞાનિક સાધનો, હવાઇ દળનું તાલીમ મથક

એલેપી (કેરલ) : પેપર ઉદ્યોગ, પૂર્વનું વૅનિસ

બરેલી (ઉત્તર પ્રદેશ) : વિમ્‍કો ફૅકટરી, ફર્નિચર

કોઇમ્‍બતૂર (તમિલનાડુ) : ઉદ્યોગો, ભારતનું માંચેસ્‍ટર

ધારીવાલ (પંજાબ) : ઊનનાં વસ્‍ત્રો બનાવવાનું મોટું કેન્‍દ્ર

ફીરોઝાબાદ (ઉત્તર પ્રદેશ) : કાચની બંગડીઓ માટે વિખ્‍યાત

જલંધર (પંજાબ) : રમતગમતના સાધનો માટે વિખ્‍યાત

ખેતરી (રાજસ્‍થાન) : તાંબાની ખાણોનું કેન્‍દ્ર

લુધિયાના (પંજાબ) : હોઝિયરી, સાઇકલ, સીવવાના સંચા વગેરે ઉદ્યોગોનું કેન્‍દ્ર

પન્‍ના (મધ્‍ય પ્રદેશ) : હીરાની ખાણો

પિમ્‍પ્રી (મહારાષ્‍ટ્ર) : પેનિસિલિનની ફૅકટરી

પિંજોર (હરિયાણા) : બગીચા, એચ.એમ.ટી.નું કારખાનું

રૂડકી (ઉત્તરાખંડ) : એન્જિનિયરીંગ યુનિવર્સિટી

રાઉકરેલા (ઓરિસ્‍સા) : સ્‍ટીલ ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર

સોલાપુર (મહારાષ્‍ટ્ર) : સુતરાઉ કાપડ ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર

સિંદરી (ઝારખંડ) : રાસાયણિક ખાતરનું કારખાનું

ટીટાગઢ (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : કાગળ ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર

વિશાખાપટ્નમ (આંધ્ર પ્રદેશ) : ભારતનાં પૂર્વકિનારાનું મોટું બંદર, જહાજ બનાવવાનો ઉદ્યોગ

ટ્રૉમ્‍બે (મહારાષ્‍ટ્ર) : અણુવિજ્ઞાનનું સંશોધન કેન્‍દ્ર, અણુભઠ્ઠી ભારતનું પ્રથમ ‘ભાભા અણુરિએકટર’

થુમ્‍બા (કેરલ) : રૉકેટ મથક, પરીક્ષણ માટેના રૉકેટ અહીંથી છોડવામાં આવે છે.

નાથદ્વારા (રાજસ્‍થાન) : શ્રીનાથજીનું મંદિર

મહાબલિપુરમ (તમિલનાડુ) : રથ આકારનાં મંદિરો માટે વિશ્ર્વ પ્રસિદ્ઘ

અગરતલા (ત્રિપુરા) : લક્ષ્‍મીનારાયણ મંદિર અને રાજમહેલ

આળંદી (મહારાષ્‍ટ્ર) : સંત જ્ઞાનેશ્ર્વરનું સમાધિસ્‍થળ

ઇમ્‍ફાલ (મણિપુર) : મણિપુરી નૃત્‍યકલાનું મથક

ઉદગમંડલમ્ (તમિલનાડુ) : નીલગિરિ પર્વત પરનું રમણીય ગિરિમથક

કાંચીપુરમ્ (તમિલનાડુ) : પલ્‍લવ રાજાઓનું પાટનગર હતું, શંકરાચાર્યની પીઠ, દ્રવિડ સ્‍થાપત્‍યનાં મંદિરો, સાડી ઉદ્યોગનું કેન્‍દ્ર

કુરુક્ષેત્ર (હરિયાણા) : ધર્મક્ષેત્ર અને યુદ્ઘક્ષેત્ર (મહાભારત), કુરુક્ષેત્ર યુનિવર્સિટીનું મથક, બ્રહ્મસરોવર

કેદારનાથ (ઉત્તરાખંડ) : કેદારનાથનું શિવમંદિર, બાર જ્યોતિર્લિગોમાનું એક, હિન્‍દુઓનું પવિત્ર યાત્રાધામ

કોલ્‍હાપુર (મહારાષ્‍ટ્ર) : ગોળ અને પગરખાં માટે જાણીતું

ખડગપુર (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : વિશ્ર્વમાં સૌથી લાંબુ રેલવે પ્‍લૅટફૉર્મ

ગુંટૂર (આંધ્ર પ્રદેશ) : તમાકુના વેપાર માટે પ્રસિદ્ઘ

ચિદંબરમ્ (તમિલનાડુ) : નટરાજના (શૈવ) મંદિર માટે સુપ્રસિદ્ઘ

દાર્જિલિંગ (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : ચાના બગીચા તથા નારંગી માટે વિખ્‍યાત, રમણીય ગિરિમથક

નબદ્વીપ (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : ચૈતન્‍ય મહાપ્રભુનું જન્‍મસ્‍થાન, વૈષ્‍ણવોનું યાત્રાધામ

નૈનીતાલ (ઉત્તરાખંડ) : રમણીય ગિરિમથક, નૈની સરોવર

પણજી (ગોવા) : પ્રાકૃતિક સૌંદર્ય, અગત્‍યનું બંદર

પવનાર (મહારાષ્‍ટ્ર) : વર્ધા પાસેનો વિનોબાજીનો આશ્રમ

શ્રીરંગપટ્ટનમ (કર્ણાટક) : ટીપુ સુલતાનની રાજધાની, રંગનાથજીનું મંદિર

પંઢરપુર (મહારાષ્‍ટ્ર) : વિઠોબાનું પ્રસિદ્ઘ મંદિર, વારકરી સંપ્રદાયનું તીર્થધામ

બદરીનાથ (ઉત્તરાખંડ) : ભગવાન વિષ્‍ણુનું ભવ્‍ય મંદિર, હિન્‍દુઓનું પવિત્ર તીર્થધામ, ચાર ધામોમાંનું એક

મહાબળેશ્ર્વર (મહારાષ્‍ટ્ર) : પશ્ર્ચિમ કિનારાનું બંદર, સહેલાણીઓનું સ્‍વર્ગ

મસૂરી (ઉત્તરાખંડ) : દેહરાદૂન નજીકનું ગિરિમથક, ‘પર્વતોની રાણી’ ઉપનામથી પ્રખ્‍યાત

માર્માગોવા (ગોવા) : પશ્ર્ચિમ કિનારાનું બંદર, સહેલાણીઓનું સ્‍વર્ગ

લખનઉ (ઉત્તર પ્રદેશ) : ઐતિહાસિક નવાબી નગર

રાણીગંજ (પશ્ર્ચિમ બંગાળ) : કોલસાની ખાણોનું મથક

શિવકાશી (તમિલનાડુ) : દારૂખાનું બનાવવાના અને ઑફસેટ પ્રિન્‍ટીંગના ઉદ્યોગોનું કેન્‍દ્ર

વૈષ્‍ણોદેવી (જમ્‍મુ અને કાશ્‍મીર) : હિમાલયની પર્વતમાળામાં આવેલું હિન્‍દુઓનું પવિત્ર યાત્રાધામ

Read More